Rys.1 Przykładowy chwilowy rozkład oświetlenia fotosyntetycznie czynnego na powierzchni Morza Bałtyckiego Rys.2 Porównanie pomierzonych (Oceania) i modelowych (SolRad), w latach 2010-2012, wartości promieniowania fotosyntetycznie czynnego

Promieniowanie fotosyntetycznie czynne (PAR) na powierzchni morza.

Gęstość strumienia (oświetlenie wektorowe odgórne[1]) promieniowania słonecznego bezpośredniego i rozproszonego w atmosferze, w zakresie długości fal 400-700 nm, docierającego do powierzchni morza. Wartości wyrażone w [Wm^-2]. W systemie SatBałtyk prezentowane są mapy wartości sum dobowych tego promieniowania oraz, co 15 min, wartości chwilowe, z rozdzielczością przestrzenną 1 km.

Metodyka

Do wyznaczania wielkości odgórnego strumienia PAR jest model SolRad[2]. Na podstawie tych wartości, określanych co 15 minut, wyznaczane są dobowe sumy (dozy) energii oświetlenia. Dane wejściowe do modelu pochodzą z radiometru SEVIRI (kanał spektralny HRV) umieszczonego na satelitach serii MSG, radiometrów AVHRR, TOVS i SBUV/2 umieszczonych na satelitach serii TirosN/NOAA i Metop, oraz z modeli meteorologicznych UM lub WRF.

Walidacja

Błąd statystyczny, wyrażony jako odchylenie standardowe różnic pomiędzy wartościami strumienia z bezpośrednich pomiarów i wyznaczonymi na podstawie modelu dla wartości chwilowych wynosi σ=40.7 Wm-2. Błąd systematyczny (średnia różnica pomiędzy wartościami pomiarowymi i obliczonymi) oszacowano na -0.06 Wm-2. Pomiary empiryczne (N=4199) wykorzystane do walidacji modelu pochodzą z piranometru umieszczonego na r/v „Oceania”. Były one wykonane w latach 2010-2012 w południowej i środkowej części Morza Bałtyckiego.

Odnośnik do parametru w Systemie SatBałtyk:

Promieniowanie fotosyntetycznie czynne PAR

[1] Dera J., 2003, Fizyka Morza, PWN, Warszawa, 541

[2] SolRad - model Solar Radiation